Asteburu luze hontan, pixkat friki izan naz 🙂 Zapatutik astelehen gaberarte, Barakataun-eko BEC-en egindako Euskal Party-an ibili naz. Egia esan, ez naz denbora osoan han egon, lotara, nere etxera joan bait naz, baina azken finean, ordu pila bat bota dut ordenagailu aurrean frikeatzen… Geroago komentatuko dut, baina lehen bait lehen argitu nahi nuke ez nazela jolastera joan (ez dut jokurik ikutu), ezta pelikulak eta programa piratak jeiztera joan (nahiz eta baten bat jeitzi 😉 ) baizik eta lagunekin, informatika munduko teknologia berriei (eta zaharrei) buruz hitz egitera.

Oraingo hau 14. edizioa izan da, eta ni 6 edo 7.etik ari naz joaten. Hasieran, lotarako sakua eta guzti joaten nintzan, baina urteak gero eta gehio nabaritzen dira, eta etxetik hurbil nabilenez, azken urteotan etxera joaten naz pilak rekargatzen.

Zer da Euskal Party-a?

Euskal Encounter-a ordenagailu zale eta profesionalen bilera zabala da, non esperientziak elkarbanatu eta egun gutxi batzutan informatikarekin loturik dagoen edozer ekintzatan murgiltzeko asmoa baitute.

80. hamarkadaren azkenaldera izan zuen hasera mugimendu honek Europako iparraldean, hots, Norbegia, Danimarka eta Alemania bezalako herrietan.

www.euskal.org

Baina, harira, POST hau idazteko arrazoi bi ditut; batetik, euskal partian ibili nazela esatea (horretarako da bitakora bat) eta bestetik euskal partian gertatzen ari den zentzu eta sentimendu aldaketa zalatzeko (horretarako ere erabil daiteke bitakora bat eta).

Euskal Party-ra joan nintzeneko lehen aldia, 6. edizioan izan zen, eta ondo gogoratzen badut, Donostiako Anoeta ondoko izotz pistan izan zalakoan nago. Ordenagailu gabe joan nintzan, eta kriston ondo pasatu nuen, «scener»-ekin hitz egiten, «demo»-ak ikusten… 14 pulgadatako monitoretxo batean, 16 koloreko kubo bat musika baten inguruan dantzan ikusita, harrituta geratzen nintzan. Lagun bati CD huts bat erosi (1000pela=6euro) eta beste lagun baten 1x-eko grabagailuan (150.000 pela kostatutako grabadora) party osoko produkzio (demo, video, musika) guztiak grabatu nituen. Guztira 200 pertsona edo ginen han edozein modutan sartuta.
Gaur egun, egoera oso ezberdina da: (www.euskal.org-etik hartua:)

• 3.500 ordenagailu baino gehiago sarean konektatuta.
• 5.700 partehartzailetik gora.
• 2 Gb/s-ko Internet konexioa.
• Bilbao Exhibition Centre-ko 35.000 metro karratu baino gehiago erabiliak.
• 50.000 eurotik gora saritan.
• 4 egun etengabean.

Jendearen gehiengoa, jolastera doa, eta geratzen den beste apurra, peli, musika eta programak jeiztera. Jendeak ez daki zein den euskal party-aren (orain euskal enkounter deitzen dana) zentzua. Honek, fama txarra ematen dio euskal-era doan jendeari, eta horregatik, lotsa pixkat emoten dit jendeari estea «Euskal Enkounter»-era noala, gehienek erantzuten bait dute «ez zara nagusitsoa holako toki batera jolasten joateko?». Hau galdetzen didan hurrengoari, POST honen helbidea emango diot, «Euskal Party»-aren esanahia zein den ikasi dezan.

Zer da (edo zer zan eta izan beharko zan) euskal party-a neretzat:

Informatika gustoko duen pertsonen bilkura bat, baloitzak dakiena besteoi erakusteko eta besteongandik ikasteko. Jakituria hori, talde ezberdinetan banatu ohi da; «escena», «MAC», «hardware», «retro», «software libre» eta azken aldiotan sartu duten «gamer».

Baina egia esan, gaur egun ez da banaketa hori inundik ere ikusten; ni software libre deritzon tokian nengoen, eta nire inguruan «gamer» pilo bat zegoen, lotsa gabe ohiukatzen, dana zikintzen eta besteon gauzak errespetatzen ez zuten gamer madarikatuak… Dirudienez, ez zuten lekurik topatu «gamer»-en tokian, eta «software libre»-en tokira sartu ziren euren «software pribatu pirateauta»-rekin (ez zuten ondo ulertu «libre» hitza dirudienez…)

Pilo bat jente ginen BEC-ean sartuta, pilo bat ordenadore piztuta, pilo bat friki (gehienak jolasten), eta oso zaila egin zitzaidan nahi nuen jendea bilatzea. Nik, linux-en adituak nahi nituen, gauza batzuk egiten ikasteko, baina ez nituen askorik topatu. Gainera, inguruan nituen «gamer» madarikatuak ohiuka eta ezin nintzan kontzentratu 🙁

Beraz, euskal honen balantzea, niretzat, ez da oso ona izan, baina ez organizazio txarra egon dalako (primerakoa izan da nire ustez), baizik eta nire inguruko jendea ez dalako behar moduan portatu, izan ere, gazteria, gero eta lotsagabea dator, baina hori, beste POST baterako utziko dugu…